Studievereniging KIC

• 26 feb. 2020 10:25:00

Hoe laat Yeti?

Februari, de maand waar de wintersportcommissie het hele jaar naartoe werkt. De maand waarin er 30 leden én een skilerares samenkomen om op een heerlijke wintersportvakantie te gaan. Dit jaar in het gebied met 185 km aan pistes, veel jongeren, veel gezelligheid en een uitgebreide après-ski: Risoul!

De navigatie werd ingesteld en rond één uur ‘s middags kwam de bus in beweging, de reis ging van start. Wat betekende; de komende negentien uur vastzitten in je stoel. Ondanks dat zat de stemming er goed in: de eerste biertjes werden geopend en de flessen wijn gingen aan de mond. Het duurde dan ook niet lang voordat ‘Haar naam was Hans’ door de speakers knalde. De genuttigde alcohol hielp om middernacht nog een beetje om in slaap te komen, met de nadruk op ‘een beetje’. Wanneer je langer bent dan 165cm kon je een comfortabele houding wel vergeten. Links en rechts lagen opgevouwen studenten, voorbereid of soms iets minder voorbereid op de nacht. 

De volgende ochtend rond acht uur ‘s ochtends bevonden we ons ineens op een hoogte van 1650m, wat vroeg om het nodige ploppen van de oren. De eerste dag werd door iedereen anders ingevuld. Sommigen van het gezelschap besloten een extra dag te gaan skiën waar anderen kozen voor een middag horizontaal in de spa tussen de pistes. 

De volgende dag was het eindelijk zo ver, elk lid kwam vroeg uit de veren om op de latten of plank te gaan staan. KIC represent op de piste, de leden (en de KIC-stickers) waren er klaar voor om de 185 km piste van Risoul te domineren. Voor het groepje wat voor het eerst op de latten stond, was het allemaal iets minder dominerend. Je kon de spanning binnen het skiklasje ruiken. Gelukkig wist Monique ‘de skimeister’ haar stuntpiloten al snel wat bij te brengen, zelfs op de eerste dag. Aan het eind van de dag stond er echter nog een spektakel gepland; de ‘Snake Gliss’. Zonder enkele verwachtingen, liepen we open minded met een sleetje achter elkaar de skilift in. 

Bovenaan de piste werden de sleetjes aan elkaar vast gemaakt en was het de intentie om als een slang rustig de piste af te sleeën. Met nadruk op; ‘onze’ intentie. De ‘professionele instructeurs’ die voor onze veilige afdaling zouden zorgen deelden met elkaar nog even een pretsigaret voordat ze begonnen aan de bangmakerij. Voor één van deze instructeurs was het de eerste keer en de andere was onder invloed van veel dingen waar je liever niet je instructeur onder invloed van wilde hebben. De leden van KIC moesten er maar aan geloven. Met een enorme snelheid vlogen ze naar beneden. Of nou ja, naar beneden… Soms vlogen er leden uit de sleetjes, of zelfs achterstevoren naar beneden. Of het veilig was? Zeker niet, maar we hebben wel gelachen. 

We waren nog niet bijgekomen van het Snake Gliss avontuur of in de groepsapp gingen de eerste stickers al rond. “Hoe laat Yeti?” luidden de stickers. La Grotte du Yeti was de plek om na te genieten van elke skidag en bij te komen van de Snake Gliss in dit geval. De KIC’ers moesten nog wel wennen aan de grote hoeveelheid après-ski. Normaal gesproken bevinden zij zich binnen de veilige muren van de Brouwerij, dit was nu wel anders met meer dan honderd vreemden op de piste. Omdat we door de Snake Gliss wat aan de late kant bij Yeti waren, begonnen de plannen om de rest van de week een centrale plek op de verhoging te claimen.

Het vroege opstaan werd met de dag makkelijker, de stokbroden werden met de dag taaier en zelfs de stuntpiloten van het skiklasje werden met de dag beter. Vooruitgang noemen we dat. Elke dag om vier uur stond dezelfde activiteit in de planning; La Grotte du Yeti. De fanatieke KIC-leden bevonden zich er meerdere malen ruim op tijd om de verhoging in het midden op te eisen. Het duurde niet lang of je zag van alle kanten skiërs en boarders de piste af komen om bier te drinken en mee te schreeuwen met de hitjes die de DJ inzette. KIC in het midden, biertjes én elkaars gezelschap, het leek niet mooier te kunnen. Maar, daar kwam ineens Immer Hansi om de hoek kijken; de verrassing die de hele week op zijn kop zou zetten. Immer Hansi, dé Partymeister, zorgde voor een onvergetelijke feest met zijn eigen versies van Nederlandse hits. Meneer Immer Hansi zette de sfeer en samen met de feestende KIC’ers zorgde dit ervoor dat zelfs de verhoging het begon te begeven.

Moe en vaak brak stapten de leden elke dag opnieuw de skilift in: de ene keer na afloop van een heerlijk kopje koffie (en stokbrood uiteraard), de andere dag onder het genot van de reparatie van de verhoging door het personeel van de Yeti. Naast het prachtige gebied in Risoul, kon ook het gebied Vars niet worden overgeslagen. Vanuit het dal van Risoul steeg je nog ongeveer zo’n duizend meter met meerdere liften om aan de andere kant van de berg de afdaling in te zetten. Hier trof je op de piste een grote groep Husky’s aan. Het gebied van Vars, met vele rode pistes, jumps en een funpark, had voor elke skiër of snowboarder iets. Wel moest je ervoor zorgen dat je voordat de klok vier uur sloeg je met de skiliften terug naar Risoul ging, anders werd het dokken. Niet te vergeten dat ook de après-ski om vier uur begon...

Sommige KIC’ers werden al een beetje teut van alle après-ski, terwijl er soms ook na de après-ski nog iets op de planning stond. Één van deze avonden hebben we genoten van een gezamenlijke maaltijd waarin je de keuze had uit een aantal heerlijke pizza’s, die we hebben opgepeuzeld onder het geschreeuw van een studentenvereniging uit België. Eten in rust zat er niet in…

Ondanks dat er vaak gekozen werd voor de reguliere pistes, ging er ook een grote groep het ‘Funpark’ in. De ervaren skiërs en boarders waanden zich in de gekste stunts. In dit funpark werd ook het filmpje van Luanna gemaakt. Het filmpje waarin ze face first een heerlijke smakkerd maakte en uit haar ski’s vloog, ging direct viral in het groepsgesprek. Niet te vergeten konden de fotografen binnen KIC hun geluk niet op. Overal probeerden zij actieshots te schieten; zelfs als je onder het groepje stuntpiloten viel leek het op de foto’s alsof je al van kleins af aan op de latten stond. 

De skidagen vlogen voorbij en voordat je het wist vertelde je horloge je dat het alweer vier uur was. Als je de tijd kwijt was merkte je wel dat het vier uur was, omdat de groepsapp vol kwam te staan met uitspraken over Yeti. De laatste avond verliep echter iets anders. De après-ski werd met mate gevierd en de KIC’ers bewaarden hun energie voor een biercantus en een heus tirolerfeest. De wintersportcommissie had een geweldige bundel in elkaar gezet met meezingers en omstebeurten werden mensen aangewezen om een heerlijke song in te zetten. Drinken mocht alleen tussen de nummers door en hield je je hier niet aan, dan kon je een straf verwachten. Je glas leegdrinken, opdrukken of een mop vertellen kon het gevolg zijn wanneer jij je niet aan de regels hield of naar de wc wilde. De stemming zat er verbazingwekkend snel in en nog geen half uur na de start van de biercantus stond iedereen op de stoelen te zingen, tegen de muren te slaan of in een polonaise rond te dansen. Een geweldige laatste avond, dat was het zeker. Als groep gingen de KIC’ers door naar Yeti. Hier hielp Daan de verliefde Salwa even aan een praatje met de DJ van de week: DJ Geil. Dit was echter een grote fout, de verliefde Salwa kon na deze avond niet meer ophouden over de beste man. 

Op de laatste skidag werden de laatste snelheidsrecords gezet en konden ook de foto’s voor the gram niet worden vergeten. Omdat we ‘s ochtends de kamers al super netjes hadden achtergelaten hadden we geen plek meer om ons even op te frissen. Sommigen kwamen daarom met het goede idee om voor de busreis nog even een spa mee te pakken. Anderen vonden dit onnodig en pakten voor de laatste keer de beroemde après-ski mee. Vooral Salwa genoot van haar laatste moment met DJ Geil, in de hoop dat ze zijn nummer nog zou kunnen fixen voor de terugreis begon.  

Eenmaal bij de bus aangekomen kwam je allerlei stemmingen tegen. Waar enkelen fris en zen de bus instapten, hadden anderen het avondeten overgeslagen om de laatste après-ski uit te kunnen spelen. De après-ski werd voortgezet in de Totally-bus waardoor er een walm alcohol bleef hangen. Salwa vond tijdens de terugreis zelfs de moed om eindelijk DJ Geil te berichten en deed een slide in zijn DM’s. Het feestje in de bus duurde echter niet lang, na een week in Risoul was iedereen wel uitgeteld en vielen de meesten aardig snel in slaap. De volgende middag kwamen de KIC’ers total loss Groningen binnen. Uiteraard werden de nodige knuffels uitgedeeld, met de borrel van de komende donderdag al in het zicht.

Na een week vol skiën, boarden, après-ski en gezelligheid kwam de week ten einde. We kunnen wel zeggen dat we Risoul hebben uitgespeeld. Met een gerust hart kon iedere brokkenpiloot weer terug naar huis keren. Zelfs Brandon, die we kennen van zijn ‘kamikaze-activiteiten’, is na een bezoekje aan de dokter weer gezond verklaard. Wij willen de wintersportcommissie bedanken voor deze ontzettend leuke reis. Hoe laat Yeti? 

Eva Kraaijeveld & Daan Heijnen - Redactiecommissie Studievereniging KIC